2 MINUUT LEZEN
Toen Thibaud Dooms zijn eerste grote rol aannam in de uitdagende wereld van de Belgische cinema, wist hij: "Dit gaat me bijblijven." De intense hoofdrol in Koen Mortiers film 'Skunk' is er eentje voor in de boeken. We ontmoetten Thibaud in de Budascoop in Kortrijk om te praten over droomwerelden, droompakken en droomrollen.
"De kracht van een rol ligt in de transformatie die hij met zich meebrengt."
Thibaud legt het uit met zijn herkenbare, zoetgevooisde stem. "De rol (van Liam) heeft me veel gegeven - een soort innerlijke kracht." De jonge acteur legt ongegeneerd zijn ziel bloot en toont dankbaarheid voor de gedwongen evolutie.
"Het heeft me doen beseffen dat ik mannelijk en sterk kan zijn, in de ware zin van het woord. Het bevrijdde me van veel vooroordelen die ik over mezelf had." "Je moet erin zitten om het echt te begrijpen," vervolgt hij, "het klinkt misschien voor de hand liggend, maar elke rol bevat nieuwe manieren om naar de wereld om je heen te kijken, om naar jezelf te kijken." Op die manier is acteren geen 'baan' voor Thibaud, het is meer een staat van zijn die hij dagelijks actief betreedt. Een oefening in ervaren, schrijven en herinneren. "Daarom is mijn droomrol iets heel fysieks, magisch. Iets bovennatuurlijks, een entiteit - iets iconisch. Iets waarmee ik een manier kan ontdekken om te presenteren op een manier die ik nu nog niet eens kan doorgronden."

Het is een treffende beschrijving van hoe Thibaud cinema zelf ervaart, als een manier om in een compleet andere wereld terecht te komen. "Ik word er echt rustig van. Ik plan mijn bezoek bewust op momenten dat het niet druk is. Ik voed mijn enthousiasme door de details te lezen, de hype te checken." Dan zoekt hij een plekje in de bioscoop, de koffie staat klaar en laat de film zijn werk doen. Maar het stopt niet bij de aftiteling. "Ik (probeer) de sfeer zo lang mogelijk met me mee te dragen," vervolgt hij. Om het gevoel vast te houden draait hij muziek uit de film of maakt hij een lange wandeling. "Soms voelt het een beetje alsof ik zelf in een film loop." voegt hij er lachend aan toe. Cinema wordt ook lichamelijk ervaren, wat aansluit bij het concept van kleding. Het is bijna het eerste wat mensen opvalt als ze elkaar ontmoeten, oordeelt Thibaud. "Daarom vind ik schoenen belangrijk - ze vertellen je veel over een persoon, ze bepalen hoe je loopt en staat. Een outfit samenstellen is eigenlijk net als een personage creëren - je kunt er zelfvertrouwen mee uitstralen. Of juist het tegenovergestelde. Daarom kan ik me ongemakkelijk voelen als ik iets draag wat ik niet 'voel'.
In zijn zoektocht naar outfits struint Thibaud het internet af. Hij kan advies inwinnen door jonge ontwerpers te benaderen - en creëert zo tegelijkertijd een vruchtbare symbiotische relatie. "Kleding is iets kwetsbaars", besluit hij, "iets mooi vinden en het dragen zijn vaak twee dingen die ver van elkaar afstaan." "Daar werk ik nog steeds aan, dat geef ik toe. Ik draag items met vertrouwen, gewoon omdat ik ze mooi vind." Het is een weerspiegeling van de toewijding en intensiteit waarmee Thibaud zijn carrière en leven benadert. Een houding die we alleen maar kunnen respecteren.

